келшыме

1. прич. от келшаш.

2. в знач. сущ. дружба, согласие. Уляй ден Матран келшымыштлан мый пешыжак ом ӱшане. П. Корнилов. Я не очень-то верю дружбе между Уляй и Матра. Келшыме лӱмеш тудо (Лашманов) Прокатовын кидшым кормыжтыш. Н. Лекайн. В знак согласия Лашманов пожал руку Прокатова.

3. прил. дружественный. Тӱрлӧ йылман шемер-влак икте-весыштым пагаленыт, ваш келшыме кылым пеҥгыдемден толыныт. М. Казаков. Разноязыкие трудящиеся уважали друг друга, укрепляли дружественную связь.

4. разг. прил. любимый. Молан шылташ: кажне качын келшыме ӱдыржӧ лийын. М. Казаков. Зачем скрывать: у каждого парня была любимая девушка. Ср. йӧратыме.